Αυτή η πρόκριση θα ήταν κρίμα κι άδικο να χαθεί. Και τα παιδιά του ΑΠΟΕΛ έδειξαν με το πάθος και την επιμονή τους, πως δεν θα άφηναν να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο «θρύλος» έγραψε ιστορία για άλλη μια φορά, καθώς έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου, που προκρίνεται σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης για δεύτερη φορά.
Ακόμη και όταν οι Πολωνοί ευτύχησαν να έχουν σκορ πρόκρισης μειώνοντας σε 2-1 στην πρώτη ουσιαστική τους ευκαιρία 19 λεπτά πριν το τέλος, οι γαλαζοκίτρινοι έδειχναν πως πατούσαν γερά στο γήπεδο και πίστευαν στη μεγάλη πρόκριση. Συνέχισαν να πιέζουν με τον ίδιο τρόπο που είχαν επιβάλλει την κυριαρχία τους σε όλο το παιχνίδι, με κατοχή της μπάλας, καλή κυκλοφορία και ουσιώδεις αυτοματισμούς που σμπαράλιαζαν την πολωνική άμυνα. Το γκόλ του Αίλτον αποκατέστησε την τάξη και ήταν το επιστέγασμα μιας πολύ μεγάλης βραδιάς σε ένα ΓΣΠ πραγματικό καμίνι.
Άλλωστε, ο Αποέλ είχε δώσει το προμήνυμα της πρόκρισης με την μεστή εκτός έδρας εμφάνιση και νίκη με 2-0 επί της Σλόβαν στη Μπρατισλάβα και με την κυριαρχία του στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου παιχνιδιού στην Κρακοβία. Από τότε, οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς απέδειξαν πως είναι σε θέση να κάνουν την ευρωπαϊκή υπέρβαση. Πως διαθέτουν πάθος, ψυχή ,καρδιά, συγκεκριμένο πλάνο και προσήλωση στο στόχο. Τα καλύτερα έρχονται στους ομίλους…
Γιώργος Ρασούλης
(www.apoel1926.com)
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διασταυρώνουν τα ξίφη τους στις 6.30 στο γήπεδο του Ελληνικού, διεκδικώντας τον πρώτο τίτλο της χρονιάς στο μπάσκετ: Το κύπελλο Ελλάδος.
Για το μεγάλο αυτό παιχνίδι, μιλάει ο φόργουορντ του ΠΑΟΚ Χρήστος Ταπούτος και καταθέτει την άποψη του από τη σκοπιά του αθλητή, για τα αγωνιστικά και μη θέματα.
- Η ώρα του τελικού έφτασε. Δυο από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης θα είναι στο παρκέ, αλλά οι κερκίδες στο μεγαλύτερο μέρος τους άδειες. Τί γεύση αφήνει αυτό σε έναν αθλητή ?
- Θεωρώ πως είναι ότι χειρότερο για έναν αθλητή που παίζει έναν τόσο σημαντικό αγώνα, να μη νοιώθει τη ζεστασιά του κόσμου. Νομίζω πως σε αυτό το κομμάτι είμαστε ακόμα πολύ πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, άσχετα με το ο,τι στο δικό μας τελικό κοντράρονται δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας.
- Πολύς λόγος έγινε για το αν θα ήταν προτιμότερο να γίνει ο αγώνας παρουσία μαθητών στις κερκίδες, θέση που ενστερνίστηκε και ο σύλλογος των καλαθοσφαιριστών. Ποιά είναι η δική σου άποψη?
- Εφόσον το γήπεδο δεν μπορεί να γεμίσει με την παρουσία των οπαδών των δύο ομάδων, θα ήταν μια πολύ καλή κίνηση, για να δούμε μετά από χρόνια ένα τελικό σε γεμάτο γήπεδο, κι ας ήταν μέσα μόνο μαθητές.
- Πού πιστεύεις πως θα κριθεί το παιχνίδι?Με βάση την κατάσταση των ομάδων, θεωρείς πως είναι κάποια πιό κοντά στη νίκη?
- Σε αυτά τα παιχνίδια δεν υπάρχει φαβορί σε καμία περίπτωση. Ο αγώνας θα κριθεί καθαρά στη δύναμη και στη θέληση. Σε τέτοια ματς παίζει πολύ μικρό ρόλο η φόρμα μιας ομάδας.
- Η έκβαση του τελικού, είναι ικανή να επηρεάσει την πορεία των ομάδων στη συνέχεια, με δεδομένο πως ο Ολυμπιακός είναι χωρίς τίτλο από το 2002, ενώ ο Παναθηναϊκός σε πολύ δύσκολη θέση στην Ευρωλίγκα ?
- Νομίζω πως μια απώλεια του τίτλου θα επηρεάσει περισσότερο τον Ολυμπιακό, λόγω της κατάστασης που ανέφερες και για αυτό ίσως ο Ολυμπιακός έχει λίγο παραπάνω άγχος.
- Τέλος, να πάμε και στα δικά σου. Μετά την περιπέτεια που πέρασες το καλοκαίρι, βρίσκεσαι σε μία ομάδα που δείχνει να βρίσκει το δρόμο της. Είναι σε θέση ο ΠΑΟΚ να μπει στα πλέι-οφ ή και στην πρώτη εξάδα, ώστε να αποφύγει τους δύο αιώνιους?
- Θεωρώ πως ο συγκεκριμένος στόχος είναι πολύ εφικτός και εφόσον πραγματοποιηθεί, έχουμε την ποιότητα σαν ομάδα να κάνουμε και το βήμα παραπάνω. Καλύτερα όμως, να κοιτάμε τα πράγματα ένα-ένα. Να μπούμε πρώτα στην εξάδα και μετά όλα γίνονται.
Γιώργος Ρασούλης
Erak Radio
Για το μεγάλο αυτό παιχνίδι, μιλάει ο φόργουορντ του ΠΑΟΚ Χρήστος Ταπούτος και καταθέτει την άποψη του από τη σκοπιά του αθλητή, για τα αγωνιστικά και μη θέματα.
- Η ώρα του τελικού έφτασε. Δυο από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης θα είναι στο παρκέ, αλλά οι κερκίδες στο μεγαλύτερο μέρος τους άδειες. Τί γεύση αφήνει αυτό σε έναν αθλητή ?
- Θεωρώ πως είναι ότι χειρότερο για έναν αθλητή που παίζει έναν τόσο σημαντικό αγώνα, να μη νοιώθει τη ζεστασιά του κόσμου. Νομίζω πως σε αυτό το κομμάτι είμαστε ακόμα πολύ πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, άσχετα με το ο,τι στο δικό μας τελικό κοντράρονται δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας.
- Πολύς λόγος έγινε για το αν θα ήταν προτιμότερο να γίνει ο αγώνας παρουσία μαθητών στις κερκίδες, θέση που ενστερνίστηκε και ο σύλλογος των καλαθοσφαιριστών. Ποιά είναι η δική σου άποψη?
- Εφόσον το γήπεδο δεν μπορεί να γεμίσει με την παρουσία των οπαδών των δύο ομάδων, θα ήταν μια πολύ καλή κίνηση, για να δούμε μετά από χρόνια ένα τελικό σε γεμάτο γήπεδο, κι ας ήταν μέσα μόνο μαθητές.
- Πού πιστεύεις πως θα κριθεί το παιχνίδι?Με βάση την κατάσταση των ομάδων, θεωρείς πως είναι κάποια πιό κοντά στη νίκη?
- Σε αυτά τα παιχνίδια δεν υπάρχει φαβορί σε καμία περίπτωση. Ο αγώνας θα κριθεί καθαρά στη δύναμη και στη θέληση. Σε τέτοια ματς παίζει πολύ μικρό ρόλο η φόρμα μιας ομάδας.
- Η έκβαση του τελικού, είναι ικανή να επηρεάσει την πορεία των ομάδων στη συνέχεια, με δεδομένο πως ο Ολυμπιακός είναι χωρίς τίτλο από το 2002, ενώ ο Παναθηναϊκός σε πολύ δύσκολη θέση στην Ευρωλίγκα ?
- Νομίζω πως μια απώλεια του τίτλου θα επηρεάσει περισσότερο τον Ολυμπιακό, λόγω της κατάστασης που ανέφερες και για αυτό ίσως ο Ολυμπιακός έχει λίγο παραπάνω άγχος.
- Τέλος, να πάμε και στα δικά σου. Μετά την περιπέτεια που πέρασες το καλοκαίρι, βρίσκεσαι σε μία ομάδα που δείχνει να βρίσκει το δρόμο της. Είναι σε θέση ο ΠΑΟΚ να μπει στα πλέι-οφ ή και στην πρώτη εξάδα, ώστε να αποφύγει τους δύο αιώνιους?
- Θεωρώ πως ο συγκεκριμένος στόχος είναι πολύ εφικτός και εφόσον πραγματοποιηθεί, έχουμε την ποιότητα σαν ομάδα να κάνουμε και το βήμα παραπάνω. Καλύτερα όμως, να κοιτάμε τα πράγματα ένα-ένα. Να μπούμε πρώτα στην εξάδα και μετά όλα γίνονται.
Γιώργος Ρασούλης
Erak Radio
Η μεγάλη ανατροπή του Μάρκου Παγδατή απέναντι στο Νο17 του κόσμου Νταβίντ Φερέρ, απέδειξε για άλλη μια φορά πως ο Κύπριος τενίστας εκτός από μεγάλο ταλέντο και δυνατότητες, διαθέτει και πολύ μεγάλη ψυχή.Γιατί, δεν γυρνάει οποιοσδήποτε αθλητής ένα ματς που ξεκίνησε με τις χειρότερες προϋποθέσεις(0-2 σετ,με 4-6,3-6),απέναντι σε ένα αντίπαλο που όχι μόνο δεν είχε κερδίσει ως τώρα(2 ήττες), αλλά ούτε καν είχε καταφέρει να του αποσπάσει σετ.
Αλλά εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο Μάρκος. Αυτό το κατάλαβε πόλύ καλά ο χώρος του παγκοσμίου τένις με την πορεία του ως τον τελικό του Αυστραλιανού όπεν το 2006, όταν και απέκλεισε τρεις παίκτες της πρώτης δεκάδας μέχρι να ηττηθεί στον τελικό από τον βασιλιά του τένις Ρότζερ Φέντερερ, αποσπώντας του το πρώτο σετ. Οι νίκες κατά σειρά απέναντι σε Ρόντικ(Νο 3,3-1), Λιούμπιτσιτς(Νο 8,3-2) και Ναλμπαντιάν(Νο 4,3-2) προκάλεσαν διθυραμβικά σχόλια για τον Ελληνοκύπριο τενίστα.
Ο τρόπος παιχνιδιού του Μάρκου χθες, έδειχνε πως σε κανένα σημείο του αγώνα δεν σταμάτησε να πιστεύει στη νίκη. Όπως και οι Έλληνες και Κύπριοι φίλαθλοι στην κερκίδα, που τον στήριξαν με την πολυπληθή τους παρουσία για άλλη μια φορά. Και γιατί να σταματήσουν να έχουν πίστη άλλωστε?
Ακόμη και όταν το σκορ ήταν 0-2 ο Μάρκος έδειχνε να πατά πολύ γερά στο κορτ και η ανάκαμψη ήταν απλά θέμα χρόνου. Στο τρίτο σετ δεν τον πτόησε το γεγονός πως δέχτηκε μπρέικ, ούτε καν το οτι δεν κατάφερε να τελειώσει το σετ επιβίωσης στο 6-5 και βρήκε το σθένος να το πάρει στο τάι μπρέικ.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο συναρπαστική:Μπρέικ στο πρώτο γκέιμ του τέταρτου σετ. Και ήταν μόνο η αρχή. Όταν ο Μάρκος βρήκε τον ρυθμό του στο σερβίς και άρχισε να ανοίγει πολύ καλύτερα το κόρτ βγάζοντας φοβερούς πόντους, τα πράγματα έγιναν αφόρητα για τον Ισπανό με το 3-2 να έρχεται ως φυσικό επακόλουθο(6-3,6-1). Ούτε οι συνεχείς κράμπες ήταν ικανές να σταθούν εμπόδιο στον Κύπριο.
Σε πολλούς ξύπνησαν μνήμες 2006, μετά την νέα ανατροπή.Ο αγώνας με τον Ναλμπαντιάν στα ημιτελικά, ξεκίνησε όπως αυτός με τον Φερέρ, με τον Μάρκο πίσω με 0-2. Όποιος βιάστηκε να τον ξεγράψει, απλά το μετάνιωσε. Ο Παγδατής , στην κατάσταση που βρίσκεται στις αρχές της χρονιάς, είναι σε θέση να παίξει καλύτερο τένις από τότε και να πετύχει ακόμη περισσότερα πράγματα.
Το μόνο που απαιτείται είναι να συνεχίσει να προπονείται με τον ίδιο ζήλο και να μην έχει νέες ατυχίες με τραυματισμούς. Η περσινή χρονιά ήταν πολύ άσχημη και ψυχοφθόρα σε αυτόν τον τομέα. Τα αλλεπάλληλα προβλήματα τραυματισμού μπορεί να τον έριξαν μέχρι το Νο 151 τον Ιούλιο, όμως δεν ήταν ικανά να τον καταβάλουν. Αφού αρχικά ξεκίνησε να παίζει στα τουρνουά challenger(μικρότερης αξίας από τα atp) για να μαζέψει ξανά βαθμούς και κατέκτησε 3 από αυτά ανεβάζοντας ξανά την κατάταξη του, έκλεισε τη χρονιά με τίτλο atp στη Στοκχώλμη που τον ανέβασε στο Νο 42.
Μετά την κατάκτηση του τουρνουά του Σίδνεϋ(4ο τρόπαιο σε atp)στο ξεκίνημα της χρονιάς φέτος, εκτός από την άνοδο στο Νο31, ο Μάρκος απέδειξε με τις πολύ καλές του εμφανίσεις πως συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα και είναι ακόμη πιο βελτιωμένος. Σε εκέινο το τουρνουά κέρδισε στα προημιτελικά τον αυριανό του αντίπαλο Λέιτον Χιούιτ(4-6,6-2,6-3). Ο Αυστραλός τενίστας Νο 22, δείχνει πως είναι ίσως στην καλύτερη κατάσταση της τριετίας, όμως δύσκολα θα αποφύγει τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα μέσα στην πατρίδα του, από τον φορμαρισμένο Παγδατή.
Αν νικήσει ο Κύπριος, θα φτάσει στους 16 και άρα δεν θα έχει απώλεια βαθμών στην παγκόσμια κατάταξη,αφού και πέρυσι είχε φτάσει σε αυτό τον γύρο,παρά μόνο κέρδος αν καταφέρει να προχωρήσει περαιτέρω.Και αν όλα πάνε καλά, λογικά ακολουθεί ο Ρότζερ Φέντερερ. Τί είπαμε πως έπαθε όποιος βιάστηκε να ξεγράψει τον Μάρκο? Το μετάνιωσε...
Αλλά εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο Μάρκος. Αυτό το κατάλαβε πόλύ καλά ο χώρος του παγκοσμίου τένις με την πορεία του ως τον τελικό του Αυστραλιανού όπεν το 2006, όταν και απέκλεισε τρεις παίκτες της πρώτης δεκάδας μέχρι να ηττηθεί στον τελικό από τον βασιλιά του τένις Ρότζερ Φέντερερ, αποσπώντας του το πρώτο σετ. Οι νίκες κατά σειρά απέναντι σε Ρόντικ(Νο 3,3-1), Λιούμπιτσιτς(Νο 8,3-2) και Ναλμπαντιάν(Νο 4,3-2) προκάλεσαν διθυραμβικά σχόλια για τον Ελληνοκύπριο τενίστα.
Ο τρόπος παιχνιδιού του Μάρκου χθες, έδειχνε πως σε κανένα σημείο του αγώνα δεν σταμάτησε να πιστεύει στη νίκη. Όπως και οι Έλληνες και Κύπριοι φίλαθλοι στην κερκίδα, που τον στήριξαν με την πολυπληθή τους παρουσία για άλλη μια φορά. Και γιατί να σταματήσουν να έχουν πίστη άλλωστε?
Ακόμη και όταν το σκορ ήταν 0-2 ο Μάρκος έδειχνε να πατά πολύ γερά στο κορτ και η ανάκαμψη ήταν απλά θέμα χρόνου. Στο τρίτο σετ δεν τον πτόησε το γεγονός πως δέχτηκε μπρέικ, ούτε καν το οτι δεν κατάφερε να τελειώσει το σετ επιβίωσης στο 6-5 και βρήκε το σθένος να το πάρει στο τάι μπρέικ.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο συναρπαστική:Μπρέικ στο πρώτο γκέιμ του τέταρτου σετ. Και ήταν μόνο η αρχή. Όταν ο Μάρκος βρήκε τον ρυθμό του στο σερβίς και άρχισε να ανοίγει πολύ καλύτερα το κόρτ βγάζοντας φοβερούς πόντους, τα πράγματα έγιναν αφόρητα για τον Ισπανό με το 3-2 να έρχεται ως φυσικό επακόλουθο(6-3,6-1). Ούτε οι συνεχείς κράμπες ήταν ικανές να σταθούν εμπόδιο στον Κύπριο.
Σε πολλούς ξύπνησαν μνήμες 2006, μετά την νέα ανατροπή.Ο αγώνας με τον Ναλμπαντιάν στα ημιτελικά, ξεκίνησε όπως αυτός με τον Φερέρ, με τον Μάρκο πίσω με 0-2. Όποιος βιάστηκε να τον ξεγράψει, απλά το μετάνιωσε. Ο Παγδατής , στην κατάσταση που βρίσκεται στις αρχές της χρονιάς, είναι σε θέση να παίξει καλύτερο τένις από τότε και να πετύχει ακόμη περισσότερα πράγματα.
Το μόνο που απαιτείται είναι να συνεχίσει να προπονείται με τον ίδιο ζήλο και να μην έχει νέες ατυχίες με τραυματισμούς. Η περσινή χρονιά ήταν πολύ άσχημη και ψυχοφθόρα σε αυτόν τον τομέα. Τα αλλεπάλληλα προβλήματα τραυματισμού μπορεί να τον έριξαν μέχρι το Νο 151 τον Ιούλιο, όμως δεν ήταν ικανά να τον καταβάλουν. Αφού αρχικά ξεκίνησε να παίζει στα τουρνουά challenger(μικρότερης αξίας από τα atp) για να μαζέψει ξανά βαθμούς και κατέκτησε 3 από αυτά ανεβάζοντας ξανά την κατάταξη του, έκλεισε τη χρονιά με τίτλο atp στη Στοκχώλμη που τον ανέβασε στο Νο 42.
Μετά την κατάκτηση του τουρνουά του Σίδνεϋ(4ο τρόπαιο σε atp)στο ξεκίνημα της χρονιάς φέτος, εκτός από την άνοδο στο Νο31, ο Μάρκος απέδειξε με τις πολύ καλές του εμφανίσεις πως συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα και είναι ακόμη πιο βελτιωμένος. Σε εκέινο το τουρνουά κέρδισε στα προημιτελικά τον αυριανό του αντίπαλο Λέιτον Χιούιτ(4-6,6-2,6-3). Ο Αυστραλός τενίστας Νο 22, δείχνει πως είναι ίσως στην καλύτερη κατάσταση της τριετίας, όμως δύσκολα θα αποφύγει τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα μέσα στην πατρίδα του, από τον φορμαρισμένο Παγδατή.
Αν νικήσει ο Κύπριος, θα φτάσει στους 16 και άρα δεν θα έχει απώλεια βαθμών στην παγκόσμια κατάταξη,αφού και πέρυσι είχε φτάσει σε αυτό τον γύρο,παρά μόνο κέρδος αν καταφέρει να προχωρήσει περαιτέρω.Και αν όλα πάνε καλά, λογικά ακολουθεί ο Ρότζερ Φέντερερ. Τί είπαμε πως έπαθε όποιος βιάστηκε να ξεγράψει τον Μάρκο? Το μετάνιωσε...
Η ολοκλήρωση του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου του Βερολίνου,σίγουρα δεν μας αφήνει τις καλύτερες αναμνήσεις όσον αφορά τις ελληνικές επιτυχίες,όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τα δεδομένα τα οποία έχουν δημιουργηθεί...
Οι εποχές που η χώρα μας κυριαρχούσε στο παγκόσμιο στερέωμα και σάρωνε τα μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις φαντάζουν μακρινές.Λίγο,οι τιμωρίες αθλητών μας λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών,λίγο η απόσυρση από την ενεργό δράση πολλών πρωταγωνιστών μας λόγω ηλικίας,δεν θέλει και πολύ να αποδυναμωθεί μια χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν διαθέτει την πληθώρα αθλητών και τις υποδομές των ΗΠΑ ή της΄Κίνας.
Οι επιτυχίες των νεαρών αθλητών μας στα πρωταθλήματα μικρότερων κατηγοριών,δείχνουν πως υπάρχει μέλλον,όμως η μετουσίωση του ταλέντου σε πετυχημένη καριέρα, προϋποθέτει τις ανάλογες συνθήκες προετοιμασίας και προσοχής από πλευράς ομοσπονδίας και πολιτείας.
Γιατί όταν το 2009 εκατοντάδες αθλητές δεν έχουν κλειστό στάδιο να προπονηθούν,όταν τα στάδια δεν διαθέτουν ούτε καν τα απαραίτητα όργανα και κάποιοι αθλητές αναγκάζονται να κάνουν βάρη ακόμα και σε τουαλέτες,τότε καταλαβαίνουμε και που βαδίζουμε...Την ίδια ώρα η μέριμνα της πολιτείας είναι το πως θα μειωθούν τα οικονομικά κίνητρα...
Όσον αφορά την παρουσία μας στο Βερολίνο,η μη κατάκτηση μεταλλίου σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη.Όταν απουσιάζει από την ομάδα η πιο σταθερή αθλήτρια(Πηγή Δεβετζή)η οποία μας είχε βάλει μόνη της στον πίνακα μεταλλίων του παγκοσμίου της Οζάκα και των Ολυμπιακών του Πεκίνου και έχει αποδείξει πως ανήκει πάντα στην ελίτ του αγωνίσματός της,τότε αυτόματα μειώνονται οι προσδοκίες.
Πόσο μάλλον,όταν οι υπόλοιποι καταξιωμένοι αθλητές όπως ο Λούης Τσάτουμας και ο Περικλής Ιακωβάκης δεν βρίσκονταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.Ειδικά ο Περικλής,δυο βδομαδες πριν τους αγώνες σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να μην κατέβει καν,απογοητευμένος από την κούρσα του στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα,σε μια χρονιά που τίποτα δεν του πήγαινε καλά.
Ο εγωϊσμός του μεγάλου πρωταθλητή και η προπονήτρια του Μαίρη Σωτηρακοπούλου,ήταν οι λόγοι που τελικά τον έκαναν να δώσει το παρόν στους αγώνες.Και πολύ σωστά έπραξε.Γιατί όχι μόνο απέδειξε την μεγάλη κλάση του,βρίσκοντας την αυτοπεποίθηση και τη φόρμα του εκεί που έπρεπε,αλλά έκανε και την κορυφαία εμφάνιση από ελληνικής πλευράς με την 5η θέση.
Το 48.42 που πέτυχε στον τελικό,ήταν σχεδόν 1 δευτερόλεπτο καλύτερο από τον χρόνο που πήγε στο Βερολίνο(49.35)και ως γνωστόν στα 400 εμπ. το 1 δευτερόλεπτο βελτίωσης είναι πραγματικά πολύ μεγάλη υπόθεση.Για να φτάσει άλλωστε ο αθλητής μας στη δεύτερη καλύτερη θέση του σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, μετά το χάλκινο του Παρισιού το 2003,είχε ξεπεράσει άλλες δύο φορές τον φετινό του εαυτό.Στον προκριματικό(49.12)και στον ημιτελικό(48.73).Πολύ μεγάλη εμφάνιση του εμποδιστή μας,που αν είχε λιγότερες ατυχίες μες στη χρονιά θα χτυπούσε σίγουρα μετάλλιο.
Η Σάβα Λίκα απέδειξε πως εκτός από μεγάλη αθλήτρια,έχει και μεγάλη ψυχή.Ξεπέρασε αρχικά το σκόπελο του προκριματικού στον ακοντισμό και κατάφερε για άλλη μια φορά να βρεθεί στην οχτάδα ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος(ήταν 5η πριν από δύο χρόνια στην οζάκα).Πέτυχε το στόχο της και με το παραπάνω η Σάβα,μία από τις πιο σταθερές αθλήτριες μας τα τελευταία χρόνια.
Η 38χρονη ,έριξε 60.29 στο Βερολίνο αν και είχε τραυματιστεί πριν από λίγες μέρες και κατετάγη 8η,σε ένα αγώνισμα που ναι μεν δεν κρίθηκε πολύ ψηλά όσον αφορά τα τρία μετάλλια,πλην όμως είχε πολύ δυνατές συμμετοχές και μεγάλο συναγωνισμό,με καλές επιδόσεις σε όλες τις θέσεις(η 5η πχ ξεπέρασε τα 64 μέτρα).
Η τρίτη παρουσία σε τελικό,αυτή του Λούη Τσάτουμα,δεν μας έφερε κάτι παραπάνω από την 11η θέση,όμως ο Μεσσήνιος άλτης του μήκους,έχει αποτύχει και κάτω από πολύ καλύτερες προϋποθέσεις.Είχε πρόβλημα στη φτέρνα στους αγώνες και προσπάθησε να κάνει τον αγώνα του,αλλά δεν ήταν αρκετό.Για άλλη μια φορά αναλώθηκε σε άκυρα άλματα(2),ενώ έγραψε κι ένα κακό άλμα στα 7.59.Στον προκριματικό είχε περάσει με 8.01. Δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά του Τσάτουμα φέτος,καθώς δεν είχε κάνει άλματα μεγαλύτερα του 8.20 και δεν υπήρχαν οι απαιτήσεις για κάτι μεγάλο.
Έχει τεράστιες δυνατότητες ο πρωταθλητής μας και χρωστάει στον εαυτό του μια μεγάλη διάκριση γιατί το αξίζει.ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα 3 πρώτα άλματα του τελικού σαν ένα προκριματικό,γιατί εκεί έχει αποδείξει πως έχει τον κατάλληλο τρόπο να κάνει έγκυρα και μεγάλα άλματα.Ας ελπίσουμε του χρόνου στη Βαρκελώνη να είναι η χρονιά του.
Οι 3 παρουσίες σε τελικό για τη χώρα μας δεν συνιστούν αποτυχία,σύμφωνα με τις αναλογίες που υπήρχαν,όμως σίγουρα θα μπορούσαμε να έχουμε 2-3 προκρίσεις ακόμη.Ειδικά οι κοπέλες του τριπλούν(Πέρρα,Παπαχρήστου)με τη σταθερή τους παρουσία όλη τη χρονιά και τις επιδόσεις πάνω από τα 14μ., είχαν δημιουργήσει μεγάλύτερες προσδοκίες από τα άλματα κοντά στα 13,60 που πέτυχαν,όμως οι απαιτήσεις ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος είναι σίγουρα διαφορετικές.
Ειδικά η Πέρρα,πήγε με 14,62 που ήταν η 4η επίδοση στον κόσμο και αν έμενε κοντά σε αυτά τα επίπεδα θα χτυπούσε ακόμη και μετάλλιο.Έκανε φέτος το ξεπέταγμα της η αθλήτρια της Σοφίας Μπακατσάκη(προπονήτρια που ανέδειξε τη Δεβετζή)και αν καταφέρει να ξεπεράσει την αδυναμία που έχει στο να περνάει με επιτυχία τους προκριματικούς των μεγάλων διοργανώσεων θα πάει σίγουρα ψηλά.Απο αυτή τη χρονιά κρατάει εκτός από το μεγάλο ατομικό ρεκόρ και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όσον αφορά την Παπαχρήστου,σίγουρα θα μπορούσε κι εκείνη να περάσει τελικό και να ψάξει ένα καλό πλασάρισμα, καθώς έφτασε στα 14,35 στον ανοιχτό και στα 14,49 στον κλειστό(μπήκε στον τελικό του ευρωπαϊκού),όμως με τις εμπειρίες που αποκόμισε θα έχει μεγαλύτερη τύχη στο μέλλον.Οι στόχοι της 22χρονης βέβαια είχαν εκπληρωθεί, με το χρυσό στο πανευρωπαϊκό νέων και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα,ενώ ήταν τρίτη στους Μεσογειακούς.
Πολύ κοντά στον τελικό έφτασε και ο Κώστας Φιλιππίδης στο επί κοντώ,ο οποίος με 5,55 έμεινε εκτός για δύο θέσεις,καθώς το πέρασε με την τρίτη προσπάθεια.Ήταν σε πολύ καλή κατάσταση ο αθλητής του Δημήτρη Κυττέα και αν περνούσε θα διεκδικούσε μια διάκριση,καθώς έπεστρεψε πολύ δυναμικά στους στίβους μετά την περιπέτεια των δύο ετών.Στην προσπάθεια έμεινε εκτός και η Τόνια Στεργίου στο ύψος που με φετινό ατομικό 1,92 έφτασε κοντά,όμως έχασε την πρόκριση την τελευταία στιγμή μετά από το πετυχημένο άλμα της Σλεσαρένκο.Στα 4,40 έμεινε στο επι κοντώ έμεινε η Νικόλ Κυριακοπούλου πραγματοποιώντας αξιοπρεπή εμφάνιση.Για να προκρινόταν θα έπρεπε να ξεπεράσει άλλη μια φορά τον εαυτό της(4,50 φέτος με χρυσό στους Μεσογειακούς).
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει βεβαίως και στον μεγάλο πρωταθλητή του ύψους από την Κύπρο,τον Κυριάκο Ιωάννου,που κράτησε ψηλά τον ελληνισμό για άλλη μια φορά και έδωσε το αργυρό μετάλλιο στην πατρίδα του,δύο χρόνια μετά το χάλκινο της Οζάκα.Αν και πάλι δεν τον υπολόγιζαν στα φαβορί,απέδειξε πως δικαίως είναι ένα από τα κορυφαία ονόματα παγκοσμίως και με 2,32 ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.Ο Κώστας Μπανιώτης,αν και ήταν σε καλή κατάσταση,έμεινε μακριά από τις επιδόσεις του και με 2,24 δεν κατάφερε να προκριθεί.
Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία στον τελικό των 200μ. της Κυπριας Ελένης Αρτυματά.Το αυθεντικό ταλέντο των σπριντ, σημείωσε μεγάλο παγκύπριο ρεκόρ με 22.63 και προκρίθηκε παράλληλα στα ημιτελικά των 100μ.Αν δεν έχει προβλήματα θα είναι σε θέση να διεκδικήσει ακόμη και μετάλλιο του χρόνου στο 200άρι του πανευρωπαϊκού.
Αυτές ήταν οι κυριότερες παρουσίες των αθλητών που είχαν πάει με προσδοκίες για κάτι καλό.Ας ελπίσουμε το μέλλον να μας επιφυλάσσει ξανά μεγάλες στιγμές για τον ελληνικό στίβο,αν και σίγουρα ο δρόμος θα είναι δύσβατος.
Οι εποχές που η χώρα μας κυριαρχούσε στο παγκόσμιο στερέωμα και σάρωνε τα μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις φαντάζουν μακρινές.Λίγο,οι τιμωρίες αθλητών μας λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών,λίγο η απόσυρση από την ενεργό δράση πολλών πρωταγωνιστών μας λόγω ηλικίας,δεν θέλει και πολύ να αποδυναμωθεί μια χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν διαθέτει την πληθώρα αθλητών και τις υποδομές των ΗΠΑ ή της΄Κίνας.
Οι επιτυχίες των νεαρών αθλητών μας στα πρωταθλήματα μικρότερων κατηγοριών,δείχνουν πως υπάρχει μέλλον,όμως η μετουσίωση του ταλέντου σε πετυχημένη καριέρα, προϋποθέτει τις ανάλογες συνθήκες προετοιμασίας και προσοχής από πλευράς ομοσπονδίας και πολιτείας.
Γιατί όταν το 2009 εκατοντάδες αθλητές δεν έχουν κλειστό στάδιο να προπονηθούν,όταν τα στάδια δεν διαθέτουν ούτε καν τα απαραίτητα όργανα και κάποιοι αθλητές αναγκάζονται να κάνουν βάρη ακόμα και σε τουαλέτες,τότε καταλαβαίνουμε και που βαδίζουμε...Την ίδια ώρα η μέριμνα της πολιτείας είναι το πως θα μειωθούν τα οικονομικά κίνητρα...
Όσον αφορά την παρουσία μας στο Βερολίνο,η μη κατάκτηση μεταλλίου σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη.Όταν απουσιάζει από την ομάδα η πιο σταθερή αθλήτρια(Πηγή Δεβετζή)η οποία μας είχε βάλει μόνη της στον πίνακα μεταλλίων του παγκοσμίου της Οζάκα και των Ολυμπιακών του Πεκίνου και έχει αποδείξει πως ανήκει πάντα στην ελίτ του αγωνίσματός της,τότε αυτόματα μειώνονται οι προσδοκίες.
Πόσο μάλλον,όταν οι υπόλοιποι καταξιωμένοι αθλητές όπως ο Λούης Τσάτουμας και ο Περικλής Ιακωβάκης δεν βρίσκονταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.Ειδικά ο Περικλής,δυο βδομαδες πριν τους αγώνες σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να μην κατέβει καν,απογοητευμένος από την κούρσα του στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα,σε μια χρονιά που τίποτα δεν του πήγαινε καλά.
Ο εγωϊσμός του μεγάλου πρωταθλητή και η προπονήτρια του Μαίρη Σωτηρακοπούλου,ήταν οι λόγοι που τελικά τον έκαναν να δώσει το παρόν στους αγώνες.Και πολύ σωστά έπραξε.Γιατί όχι μόνο απέδειξε την μεγάλη κλάση του,βρίσκοντας την αυτοπεποίθηση και τη φόρμα του εκεί που έπρεπε,αλλά έκανε και την κορυφαία εμφάνιση από ελληνικής πλευράς με την 5η θέση.
Το 48.42 που πέτυχε στον τελικό,ήταν σχεδόν 1 δευτερόλεπτο καλύτερο από τον χρόνο που πήγε στο Βερολίνο(49.35)και ως γνωστόν στα 400 εμπ. το 1 δευτερόλεπτο βελτίωσης είναι πραγματικά πολύ μεγάλη υπόθεση.Για να φτάσει άλλωστε ο αθλητής μας στη δεύτερη καλύτερη θέση του σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, μετά το χάλκινο του Παρισιού το 2003,είχε ξεπεράσει άλλες δύο φορές τον φετινό του εαυτό.Στον προκριματικό(49.12)και στον ημιτελικό(48.73).Πολύ μεγάλη εμφάνιση του εμποδιστή μας,που αν είχε λιγότερες ατυχίες μες στη χρονιά θα χτυπούσε σίγουρα μετάλλιο.
Η Σάβα Λίκα απέδειξε πως εκτός από μεγάλη αθλήτρια,έχει και μεγάλη ψυχή.Ξεπέρασε αρχικά το σκόπελο του προκριματικού στον ακοντισμό και κατάφερε για άλλη μια φορά να βρεθεί στην οχτάδα ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος(ήταν 5η πριν από δύο χρόνια στην οζάκα).Πέτυχε το στόχο της και με το παραπάνω η Σάβα,μία από τις πιο σταθερές αθλήτριες μας τα τελευταία χρόνια.
Η 38χρονη ,έριξε 60.29 στο Βερολίνο αν και είχε τραυματιστεί πριν από λίγες μέρες και κατετάγη 8η,σε ένα αγώνισμα που ναι μεν δεν κρίθηκε πολύ ψηλά όσον αφορά τα τρία μετάλλια,πλην όμως είχε πολύ δυνατές συμμετοχές και μεγάλο συναγωνισμό,με καλές επιδόσεις σε όλες τις θέσεις(η 5η πχ ξεπέρασε τα 64 μέτρα).
Η τρίτη παρουσία σε τελικό,αυτή του Λούη Τσάτουμα,δεν μας έφερε κάτι παραπάνω από την 11η θέση,όμως ο Μεσσήνιος άλτης του μήκους,έχει αποτύχει και κάτω από πολύ καλύτερες προϋποθέσεις.Είχε πρόβλημα στη φτέρνα στους αγώνες και προσπάθησε να κάνει τον αγώνα του,αλλά δεν ήταν αρκετό.Για άλλη μια φορά αναλώθηκε σε άκυρα άλματα(2),ενώ έγραψε κι ένα κακό άλμα στα 7.59.Στον προκριματικό είχε περάσει με 8.01. Δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά του Τσάτουμα φέτος,καθώς δεν είχε κάνει άλματα μεγαλύτερα του 8.20 και δεν υπήρχαν οι απαιτήσεις για κάτι μεγάλο.
Έχει τεράστιες δυνατότητες ο πρωταθλητής μας και χρωστάει στον εαυτό του μια μεγάλη διάκριση γιατί το αξίζει.ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα 3 πρώτα άλματα του τελικού σαν ένα προκριματικό,γιατί εκεί έχει αποδείξει πως έχει τον κατάλληλο τρόπο να κάνει έγκυρα και μεγάλα άλματα.Ας ελπίσουμε του χρόνου στη Βαρκελώνη να είναι η χρονιά του.
Οι 3 παρουσίες σε τελικό για τη χώρα μας δεν συνιστούν αποτυχία,σύμφωνα με τις αναλογίες που υπήρχαν,όμως σίγουρα θα μπορούσαμε να έχουμε 2-3 προκρίσεις ακόμη.Ειδικά οι κοπέλες του τριπλούν(Πέρρα,Παπαχρήστου)με τη σταθερή τους παρουσία όλη τη χρονιά και τις επιδόσεις πάνω από τα 14μ., είχαν δημιουργήσει μεγάλύτερες προσδοκίες από τα άλματα κοντά στα 13,60 που πέτυχαν,όμως οι απαιτήσεις ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος είναι σίγουρα διαφορετικές.
Ειδικά η Πέρρα,πήγε με 14,62 που ήταν η 4η επίδοση στον κόσμο και αν έμενε κοντά σε αυτά τα επίπεδα θα χτυπούσε ακόμη και μετάλλιο.Έκανε φέτος το ξεπέταγμα της η αθλήτρια της Σοφίας Μπακατσάκη(προπονήτρια που ανέδειξε τη Δεβετζή)και αν καταφέρει να ξεπεράσει την αδυναμία που έχει στο να περνάει με επιτυχία τους προκριματικούς των μεγάλων διοργανώσεων θα πάει σίγουρα ψηλά.Απο αυτή τη χρονιά κρατάει εκτός από το μεγάλο ατομικό ρεκόρ και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όσον αφορά την Παπαχρήστου,σίγουρα θα μπορούσε κι εκείνη να περάσει τελικό και να ψάξει ένα καλό πλασάρισμα, καθώς έφτασε στα 14,35 στον ανοιχτό και στα 14,49 στον κλειστό(μπήκε στον τελικό του ευρωπαϊκού),όμως με τις εμπειρίες που αποκόμισε θα έχει μεγαλύτερη τύχη στο μέλλον.Οι στόχοι της 22χρονης βέβαια είχαν εκπληρωθεί, με το χρυσό στο πανευρωπαϊκό νέων και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα,ενώ ήταν τρίτη στους Μεσογειακούς.
Πολύ κοντά στον τελικό έφτασε και ο Κώστας Φιλιππίδης στο επί κοντώ,ο οποίος με 5,55 έμεινε εκτός για δύο θέσεις,καθώς το πέρασε με την τρίτη προσπάθεια.Ήταν σε πολύ καλή κατάσταση ο αθλητής του Δημήτρη Κυττέα και αν περνούσε θα διεκδικούσε μια διάκριση,καθώς έπεστρεψε πολύ δυναμικά στους στίβους μετά την περιπέτεια των δύο ετών.Στην προσπάθεια έμεινε εκτός και η Τόνια Στεργίου στο ύψος που με φετινό ατομικό 1,92 έφτασε κοντά,όμως έχασε την πρόκριση την τελευταία στιγμή μετά από το πετυχημένο άλμα της Σλεσαρένκο.Στα 4,40 έμεινε στο επι κοντώ έμεινε η Νικόλ Κυριακοπούλου πραγματοποιώντας αξιοπρεπή εμφάνιση.Για να προκρινόταν θα έπρεπε να ξεπεράσει άλλη μια φορά τον εαυτό της(4,50 φέτος με χρυσό στους Μεσογειακούς).
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει βεβαίως και στον μεγάλο πρωταθλητή του ύψους από την Κύπρο,τον Κυριάκο Ιωάννου,που κράτησε ψηλά τον ελληνισμό για άλλη μια φορά και έδωσε το αργυρό μετάλλιο στην πατρίδα του,δύο χρόνια μετά το χάλκινο της Οζάκα.Αν και πάλι δεν τον υπολόγιζαν στα φαβορί,απέδειξε πως δικαίως είναι ένα από τα κορυφαία ονόματα παγκοσμίως και με 2,32 ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.Ο Κώστας Μπανιώτης,αν και ήταν σε καλή κατάσταση,έμεινε μακριά από τις επιδόσεις του και με 2,24 δεν κατάφερε να προκριθεί.
Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία στον τελικό των 200μ. της Κυπριας Ελένης Αρτυματά.Το αυθεντικό ταλέντο των σπριντ, σημείωσε μεγάλο παγκύπριο ρεκόρ με 22.63 και προκρίθηκε παράλληλα στα ημιτελικά των 100μ.Αν δεν έχει προβλήματα θα είναι σε θέση να διεκδικήσει ακόμη και μετάλλιο του χρόνου στο 200άρι του πανευρωπαϊκού.
Αυτές ήταν οι κυριότερες παρουσίες των αθλητών που είχαν πάει με προσδοκίες για κάτι καλό.Ας ελπίσουμε το μέλλον να μας επιφυλάσσει ξανά μεγάλες στιγμές για τον ελληνικό στίβο,αν και σίγουρα ο δρόμος θα είναι δύσβατος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
- Follow Us on Twitter!
- "Join Us on Facebook!
- RSS
Contact