ΠΑΓΚΟΣΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ 09 - ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η ολοκλήρωση του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου του Βερολίνου,σίγουρα δεν μας αφήνει τις καλύτερες αναμνήσεις όσον αφορά τις ελληνικές επιτυχίες,όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τα δεδομένα τα οποία έχουν δημιουργηθεί...

Οι εποχές που η χώρα μας κυριαρχούσε στο παγκόσμιο στερέωμα και σάρωνε τα μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις φαντάζουν μακρινές.Λίγο,οι τιμωρίες αθλητών μας λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών,λίγο η απόσυρση από την ενεργό δράση πολλών πρωταγωνιστών μας λόγω ηλικίας,δεν θέλει και πολύ να αποδυναμωθεί μια χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν διαθέτει την πληθώρα αθλητών και τις υποδομές των ΗΠΑ ή της΄Κίνας.

Οι επιτυχίες των νεαρών αθλητών μας στα πρωταθλήματα μικρότερων κατηγοριών,δείχνουν πως υπάρχει μέλλον,όμως η μετουσίωση του ταλέντου σε πετυχημένη καριέρα, προϋποθέτει τις ανάλογες συνθήκες προετοιμασίας και προσοχής από πλευράς ομοσπονδίας και πολιτείας.

Γιατί όταν το 2009 εκατοντάδες αθλητές δεν έχουν κλειστό στάδιο να προπονηθούν,όταν τα στάδια δεν διαθέτουν ούτε καν τα απαραίτητα όργανα και κάποιοι αθλητές αναγκάζονται να κάνουν βάρη ακόμα και σε τουαλέτες,τότε καταλαβαίνουμε και που βαδίζουμε...Την ίδια ώρα η μέριμνα της πολιτείας είναι το πως θα μειωθούν τα οικονομικά κίνητρα...

Όσον αφορά την παρουσία μας στο Βερολίνο,η μη κατάκτηση μεταλλίου σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη.Όταν απουσιάζει από την ομάδα η πιο σταθερή αθλήτρια(Πηγή Δεβετζή)η οποία μας είχε βάλει μόνη της στον πίνακα μεταλλίων του παγκοσμίου της Οζάκα και των Ολυμπιακών του Πεκίνου και έχει αποδείξει πως ανήκει πάντα στην ελίτ του αγωνίσματός της,τότε αυτόματα μειώνονται οι προσδοκίες.

Πόσο μάλλον,όταν οι υπόλοιποι καταξιωμένοι αθλητές όπως ο Λούης Τσάτουμας και ο Περικλής Ιακωβάκης δεν βρίσκονταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.Ειδικά ο Περικλής,δυο βδομαδες πριν τους αγώνες σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να μην κατέβει καν,απογοητευμένος από την κούρσα του στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα,σε μια χρονιά που τίποτα δεν του πήγαινε καλά.

Ο εγωϊσμός του μεγάλου πρωταθλητή και η προπονήτρια του Μαίρη Σωτηρακοπούλου,ήταν οι λόγοι που τελικά τον έκαναν να δώσει το παρόν στους αγώνες.Και πολύ σωστά έπραξε.Γιατί όχι μόνο απέδειξε την μεγάλη κλάση του,βρίσκοντας την αυτοπεποίθηση και τη φόρμα του εκεί που έπρεπε,αλλά έκανε και την κορυφαία εμφάνιση από ελληνικής πλευράς με την 5η θέση.

Το 48.42 που πέτυχε στον τελικό,ήταν σχεδόν 1 δευτερόλεπτο καλύτερο από τον χρόνο που πήγε στο Βερολίνο(49.35)και ως γνωστόν στα 400 εμπ. το 1 δευτερόλεπτο βελτίωσης είναι πραγματικά πολύ μεγάλη υπόθεση.Για να φτάσει άλλωστε ο αθλητής μας στη δεύτερη καλύτερη θέση του σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, μετά το χάλκινο του Παρισιού το 2003,είχε ξεπεράσει άλλες δύο φορές τον φετινό του εαυτό.Στον προκριματικό(49.12)και στον ημιτελικό(48.73).Πολύ μεγάλη εμφάνιση του εμποδιστή μας,που αν είχε λιγότερες ατυχίες μες στη χρονιά θα χτυπούσε σίγουρα μετάλλιο.

Η Σάβα Λίκα απέδειξε πως εκτός από μεγάλη αθλήτρια,έχει και μεγάλη ψυχή.Ξεπέρασε αρχικά το σκόπελο του προκριματικού στον ακοντισμό και κατάφερε για άλλη μια φορά να βρεθεί στην οχτάδα ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος(ήταν 5η πριν από δύο χρόνια στην οζάκα).Πέτυχε το στόχο της και με το παραπάνω η Σάβα,μία από τις πιο σταθερές αθλήτριες μας τα τελευταία χρόνια.

Η 38χρονη ,έριξε 60.29 στο Βερολίνο αν και είχε τραυματιστεί πριν από λίγες μέρες και κατετάγη 8η,σε ένα αγώνισμα που ναι μεν δεν κρίθηκε πολύ ψηλά όσον αφορά τα τρία μετάλλια,πλην όμως είχε πολύ δυνατές συμμετοχές και μεγάλο συναγωνισμό,με καλές επιδόσεις σε όλες τις θέσεις(η 5η πχ ξεπέρασε τα 64 μέτρα).

Η τρίτη παρουσία σε τελικό,αυτή του Λούη Τσάτουμα,δεν μας έφερε κάτι παραπάνω από την 11η θέση,όμως ο Μεσσήνιος άλτης του μήκους,έχει αποτύχει και κάτω από πολύ καλύτερες προϋποθέσεις.Είχε πρόβλημα στη φτέρνα στους αγώνες και προσπάθησε να κάνει τον αγώνα του,αλλά δεν ήταν αρκετό.Για άλλη μια φορά αναλώθηκε σε άκυρα άλματα(2),ενώ έγραψε κι ένα κακό άλμα στα 7.59.Στον προκριματικό είχε περάσει με 8.01. Δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά του Τσάτουμα φέτος,καθώς δεν είχε κάνει άλματα μεγαλύτερα του 8.20 και δεν υπήρχαν οι απαιτήσεις για κάτι μεγάλο.

Έχει τεράστιες δυνατότητες ο πρωταθλητής μας και χρωστάει στον εαυτό του μια μεγάλη διάκριση γιατί το αξίζει.ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα 3 πρώτα άλματα του τελικού σαν ένα προκριματικό,γιατί εκεί έχει αποδείξει πως έχει τον κατάλληλο τρόπο να κάνει έγκυρα και μεγάλα άλματα.Ας ελπίσουμε του χρόνου στη Βαρκελώνη να είναι η χρονιά του.

Οι 3 παρουσίες σε τελικό για τη χώρα μας δεν συνιστούν αποτυχία,σύμφωνα με τις αναλογίες που υπήρχαν,όμως σίγουρα θα μπορούσαμε να έχουμε 2-3 προκρίσεις ακόμη.Ειδικά οι κοπέλες του τριπλούν(Πέρρα,Παπαχρήστου)με τη σταθερή τους παρουσία όλη τη χρονιά και τις επιδόσεις πάνω από τα 14μ., είχαν δημιουργήσει μεγάλύτερες προσδοκίες από τα άλματα κοντά στα 13,60 που πέτυχαν,όμως οι απαιτήσεις ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος είναι σίγουρα διαφορετικές.

Ειδικά η Πέρρα,πήγε με 14,62 που ήταν η 4η επίδοση στον κόσμο και αν έμενε κοντά σε αυτά τα επίπεδα θα χτυπούσε ακόμη και μετάλλιο.Έκανε φέτος το ξεπέταγμα της η αθλήτρια της Σοφίας Μπακατσάκη(προπονήτρια που ανέδειξε τη Δεβετζή)και αν καταφέρει να ξεπεράσει την αδυναμία που έχει στο να περνάει με επιτυχία τους προκριματικούς των μεγάλων διοργανώσεων θα πάει σίγουρα ψηλά.Απο αυτή τη χρονιά κρατάει εκτός από το μεγάλο ατομικό ρεκόρ και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Όσον αφορά την Παπαχρήστου,σίγουρα θα μπορούσε κι εκείνη να περάσει τελικό και να ψάξει ένα καλό πλασάρισμα, καθώς έφτασε στα 14,35 στον ανοιχτό και στα 14,49 στον κλειστό(μπήκε στον τελικό του ευρωπαϊκού),όμως με τις εμπειρίες που αποκόμισε θα έχει μεγαλύτερη τύχη στο μέλλον.Οι στόχοι της 22χρονης βέβαια είχαν εκπληρωθεί, με το χρυσό στο πανευρωπαϊκό νέων και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα,ενώ ήταν τρίτη στους Μεσογειακούς.

Πολύ κοντά στον τελικό έφτασε και ο Κώστας Φιλιππίδης στο επί κοντώ,ο οποίος με 5,55 έμεινε εκτός για δύο θέσεις,καθώς το πέρασε με την τρίτη προσπάθεια.Ήταν σε πολύ καλή κατάσταση ο αθλητής του Δημήτρη Κυττέα και αν περνούσε θα διεκδικούσε μια διάκριση,καθώς έπεστρεψε πολύ δυναμικά στους στίβους μετά την περιπέτεια των δύο ετών.Στην προσπάθεια έμεινε εκτός και η Τόνια Στεργίου στο ύψος που με φετινό ατομικό 1,92 έφτασε κοντά,όμως έχασε την πρόκριση την τελευταία στιγμή μετά από το πετυχημένο άλμα της Σλεσαρένκο.Στα 4,40 έμεινε στο επι κοντώ έμεινε η Νικόλ Κυριακοπούλου πραγματοποιώντας αξιοπρεπή εμφάνιση.Για να προκρινόταν θα έπρεπε να ξεπεράσει άλλη μια φορά τον εαυτό της(4,50 φέτος με χρυσό στους Μεσογειακούς).

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει βεβαίως και στον μεγάλο πρωταθλητή του ύψους από την Κύπρο,τον Κυριάκο Ιωάννου,που κράτησε ψηλά τον ελληνισμό για άλλη μια φορά και έδωσε το αργυρό μετάλλιο στην πατρίδα του,δύο χρόνια μετά το χάλκινο της Οζάκα.Αν και πάλι δεν τον υπολόγιζαν στα φαβορί,απέδειξε πως δικαίως είναι ένα από τα κορυφαία ονόματα παγκοσμίως και με 2,32 ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.Ο Κώστας Μπανιώτης,αν και ήταν σε καλή κατάσταση,έμεινε μακριά από τις επιδόσεις του και με 2,24 δεν κατάφερε να προκριθεί.

Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία στον τελικό των 200μ. της Κυπριας Ελένης Αρτυματά.Το αυθεντικό ταλέντο των σπριντ, σημείωσε μεγάλο παγκύπριο ρεκόρ με 22.63 και προκρίθηκε παράλληλα στα ημιτελικά των 100μ.Αν δεν έχει προβλήματα θα είναι σε θέση να διεκδικήσει ακόμη και μετάλλιο του χρόνου στο 200άρι του πανευρωπαϊκού.

Αυτές ήταν οι κυριότερες παρουσίες των αθλητών που είχαν πάει με προσδοκίες για κάτι καλό.Ας ελπίσουμε το μέλλον να μας επιφυλάσσει ξανά μεγάλες στιγμές για τον ελληνικό στίβο,αν και σίγουρα ο δρόμος θα είναι δύσβατος.